Uzak diyarlarda bir derviş varmış. Derviş en sonunda bacaklarını takati kalmamış kalmış bir ufak diyarda. O diyarın kalabalığından uzak bir yer seçmiş kendine. Bu derviş bizim bildiğimiz dervişler gibi değil. Bu derviş elinde nasırlaşmış sapı üç teli ile dile gelen sazı ile kendine derman arayan dervişmiş. Gönlüne koyduğu hulyanın mecnunu olmuş üç teli ile zikre durup “hudey hudey” deyip yakarışa başlarmış.

Derviş başlarmış ama sanki sesini kimse işitmezmiş. Gel zaman git zaman bu yakarışa gök sema dayanamamış ve yele yoldaş olması için ferman gelmiş. Ferman da var git uzaktan bir ses ol duyul denilmiş.

O günden itibaren o sesi gönlüne koyduğu hulyanın mecnunu olanlar duyar olmuş.

Sivas dolaylarında yıllar sonra benim ufakta olsa duyduğum ve dedikodu ile öğrendiğin o sesin mısralarından bir kaçını sizlerle paylaşayım.

Siyah Saçların Da Hatem Yüzlerin
Garip Bülbül Gibi Zareyler Beni
Hilal Ebrulerın Ahu Gözlerin
Tığı Sevda İle Canım Yaralar Beni
Kaşların Bismillah, Vecnin Beytullah
Seni Öz Nurundan Yaratmış Allah
Sevmişem Ben Seni Terketmem Billah
Aşkın Hançeriyle Canım, Vursalar Beni
Hudey Hudey Hudey Vursalar Beni
Dost Cemalin Gördüm Ah-Ü Zar Oldum
Aşkına Düşeli Sevdakar Oldum
Kalmadı Tahmülüm Bi Karar Oldum
Meğer Tabutlara, Canım, Saralar Beni
Hudey Hudey Hudey Saralar Beni
Sıtkı'yam Billahi Terkin Etmezem
Gayri Güzellere Gönül Katmazam
Dövseler Kovsalar Burdan Getmezem
Meğer Ferman Gele Canım, Süreler Beni
Hudey Hudey Hudey Süreler Beni

Evet dediğim gibi var sanırım. Sizleri de benim gibi hülyalara daldırıyor sanırım. Sizde dalıyor ise kulaklarını duyar olmuştur ve gönül köprünüzün inşası başlamıştır.

Duyanlar için hayırlı olsun diyelim.

Bu arada dedikodunun ufakta olsa olumlu yönünden yararlanmış olduk…

Bakar kör olup duyan sağırlarla cenk edenler artık perdelerinizi kaldırın. Pür dikkat görün önünüzdeki güzellikleri.

Görmeniz gerekeni görün, Duymanız gerekeni duyun…

Ne diyelim!

Dedikodudan uzak durup perdelerini aralayanlara selam olsun.