Gelelim bizim hayalimize. Nedir bu kadar gözden yaş gelmeli hayal.  

“Bir varmış bir yokmuş” diyerek mi başlasam cümleye bilemedim. Cümlelerin neresinden başlasam sündürmelik peynir gibi uzuyor ama bir anda koskoca nokta geliyor.

Bir sevdiğim olduğunu düşlemişim. Bakınca huzur veren. Mutluluğu gözlerinde gizli olan. Kahve içerken dünyayı unutturan.

İşte size diyorum ya “Bir varmış” diye cümleye başlasam mı?

Cevabı belli biri varmış.

Gözlerinde bakınca kaybolmak gibi, huzurun rüzgarının salıncağı salladığı gibi biri varmış.

Tutsam mu tutmasam mı diye çelişkiye düşüren elleri olan biri varmış.

Yürürken bile yanında heyecana düşüren biri varmış.

Oturursun karşısına ne yapacağını unutturan biri varmış.

Yıllar gün, aylar saat, haftalar dakika, saatleri bile saniyeye çeviren biri varmış.

Ustam Neşet Ertaş’ın “Neredesin sen” derken bile gülümseten biri varmış.

Sizi duyar gibiyim ne yani hani hayalliydi, gülmeliydi bu yazı mırıldanır gibisiniz…

Sizi bilmem ama ben bir hayli güldüm. Neden mi?

İnat etmiş bir şekilde gıcırdıyan kanepemin üzerinde uzanmış müzik dinlerken bir yandan da gözüm kitap sayfaları arasında çapkınlık yaparken bir an dalmışım. Öyle dalmışım ki yeşil ördek gibi çöllere değil göllere dalanından. Bir an nefessiz kalıp uyandım. Baktım ki ayaklarım açık olmayan kalorifer peteği üzerinde buz gibi olmuş ben ise titreyip “bir varmış” deyip mırıldanıyorum.

Biraz bekledim. Çapkınlığına doyamadığım çok sayfalı kitabı (okumalık cinsinden olan ha...) bir köşeye bırakıp kendime geldim.

Ya olur mu öyle şey dedim deyip mırıldanmaya başladım. Ellerinde büyüdüğüm babaannem geldi aklıma.

Başladım gülmeye…

Öyle böyle değil gözlerimden yaş gelircesine güldüm.

Çocukluğumda yine böyle bir rüya görmüştüm. “Oğlum bir tarafın açıkta kalmış” demişti.

Güldüm bu gece doyasına güldüm. Geçmiş zamanlarım aklıma geldi güldüm.

Fazla uzun sürmedi baktım ki bir varmışlar bitti…

…Evet inanılır gibi değil…

…Bitti.

Bana koskoca “bir yokmuş” kaldı.

Gerçekten bizim olan veya olmayan arasında neyimiz var. Bunlar mutluluk-Mutsuzluk, Ağlamak-Gülmek gibi bir şey mi.

Yine de inatlaştım “Bir yokmuş”la güldüm. Bu gece yokluğunla beni üzemezsin dedim.

Güldüm, gözlerimden yaş gelircesine.

Yokluğu umursamadım.

Kurulan hayalleri umursamadım.

Güldüm. Sadece güldüm.

Fazla uzatmadan zamanınızı almadan gülerek köşeme çekileyim.

Eğer bunu okuyorsan kendine gülmeyi borcu olduğunu hatırlatmak istiyorum. Geç aynanın karşısına… Dur dur telefonun ön kamerasını aç gülüşünü kaydet. Bunu yap. Hatta hiç sevmediğin nefret ettiğin insanlara bile gül. Benim gibi “Bir Yokmuş’a inat gül…

Gülen gözlere selam olsun…

Muhabbetle sevgi ile kalın….